از هر طرف از هر سو

 

پنجره اتاقم بازه و هوای خنک شبانگاه  و موسیقی روسی که از بلندگو های کامپیوترم پخش میشه فضای آرام بخشی رو برام درست کرده.

هرروز که بیشتر جلو میرم همون قدر بیشتر از تنهایی لذت میبرم.

چون به معنای واقعی از دیدن افراد سطحی و فنوتیک اطرافم  در رنجم.

انسانهایی که جز نوک دماغشون چیز بیشتری رونمی بینند و مقلد و تکرارگر زندگی سایرین هستند.

کسانی که با موجی از عقده های درونی گرداگرد تو حلقه زدند و تو موج انرژی منفی رو ازشون میگیری و چاره ای جز ادامه در فضای مسموم انرژی های منفی اونها نداری.

 

عصر که برای خرید بیرون رفته بودم دیدن صحنه هایی به حد مرگ آزارم داد، اما افسوس که امکان بیانش نیست.فقط و فقط بی مهابا اشک می ریختم که این چه اشتباهیست که داریم مرتکب میشویم و به کدامین دلیل با دست خود به سوی انحطاط گام برمیداریم.

 

من زیاده از حد دارم آرمانی فکر میکنم.....

اون هم در شرایطی که همه دارند به سوی مسیر نامعلومی حرکت میکنند که خودشون هم واقعاً نمیدونند کجاست و روز به روز بیشتر در باتلاق فرو میروند اون هم در حالیکه کلی ادعا دارند و این حقیقت رو باور ندارند که غایت مسیرشون سرابی بیش نیست.

 

چقدر این روزها حس و حالم متفاوت شده......انگار دارم مرحله جدیدی رو تجربه میکنم.

عصر که شال سفید به سر کرده بودم و خودم رو تو آینه نگاه می کردم به واقع نیروی 5 سال پیش رو در خودم حس کردم.

چه روزهایی بود.دنیای اطرافم رو چفدر بی ریا می دیدم و چقدر ساده و بچه گانه به همه چیز می اندیشیدم.

اما 5 سال میگذره از اون روزها....... حالا من مفهوم واقعی زندگی رو کشف کردم.

شاید کوندرا زیباتر از هر کسی گفته که زندگی عرصه استفاده از امکاناته.من میخواهم اون چه هستم و در توان دارم باشم نه اینکه مقلد کور و بی ثمری که هیچ اتفاق جدیدی رو در زندگیش نمیخواهد به وجود بیاره .

در این مسیر افرادی همراهم هستند که به تفکر والا شون ایمان دارم و حضورشون به من قوت قلب می دهد .

من و همه این افراد در جهت تطهیر و رسیدن به اهدافمون پیش می رویم و به دنبال کشف لحظه های ناب و متفاوتی در زندگیمون هستیم.

معیارهای ما با معیارهای عموم فرق داره و حتی اگر همه مردم ما رو متفاوت و عجیب بدونند به این تمایز خودمون افتخار می کنیم.